Η αναχώρηση από το πανέμορφο Ζβόρνικ αργά το απόγευμα είναι γεγονός και ξεκινά ένα τρίωρο ταξίδι μέσω της υπέροχης αυτής γης με τελικό προορισμό το φημισμένο Βίσεγκραντ.

Το σούρουπο ζυγώνει και η ηλιόλουστη μέρα δίνει την θέση της σε ένα λεπτό στρώμα ομίχλης το οποίο σκεπάζει τα βουνά του ταξιδιού μας, ο οδηγός μας λέει πως η άφιξη μας είναι θέμα λίγων λεπτών. Διασχίζουμε δύο μακρά τούνελ και εμφανίζεται μπρος μας να ξεχωρίζει στο βάθος το φωτισμένο Βίσεγκραντ και αγέρωχη να στέκει η ιστορική γέφυρα κατά μεσής του Δρίνου.

Το Βίσεγκραντ αποτελεί μια ξεχωριστή επιλογή μεταξύ των πόλεων που επισκεφθήκαμε. Γενέτειρα μεγάλων προσωπικοτήτων, με έντονη λαογραφία και ιστορία κυρίως κατά τα οθωμανικά χρόνια, μικρή όμως σε έκταση και πληθυσμό και τουριστικά ανεκμετάλλευτη στο μεγαλύτερο μέρος με λαμπερή εξαίρεση το Άντριτσγκραντ που προσπαθεί να προσφέρει στην πόλη λίγη από την τουριστική λάμψη που της αξίζει.

Το πρωί ξεκινήσαμε την περιήγηση μας στην πόλη με την επίσκεψη στο σχολείο του Ίβο Άντριτς, τον βραβευμένο με Νόμπελ λογοτέχνη και στην διατηρητέα θεματική τάξη που υπάρχει. Μέσω αυτής μας δόθηκε η ευκαιρία να μάθουμε ακόμη περισσότερα για τον καταξιωμένο λογοτέχνη και για την ζωή του καθώς και τους λόγους για την τόσο στενή σχέση και την λατρεία του με το Βίσεγκραντ.

Στην συνέχεια είχαμε την ευκαιρία να περπατήσουμε την ιστορική γέφυρα του Μεχμέτ Πασά Σοκόλοβιτς για την οποία τόσα ήδη γνωρίζαμε από το μυθιστόρημα του Ιβο Άντριτς. Το αντίστοιχο γεφύρι της Άρτας ήταν πλέον μπροστά μας και είχαμε την δυνατότητα να προσθέσουμε το προσωπικό μας βίωμα πλέον στις ήδη υπάρχουσες γνώσεις μέσω των ιστορικών αναφορών, των βιβλίων και της λαογραφίας.

Το μεσημέρι είχαμε την χαρά μαζί να επισκεφτούμε και να γευματίσουμε στο Άντριτσγκραντ. Μια μικρή πόλη μέσα στο Βίσεγκραντ χτισμένη από τον Εμίρ Κουστουρίτσα, με σεβασμό στην ιστορία και με χολιγουντιανή λάμψη, έχει να προσφέρει πολλά στην περιοχή. Χαρακτηριστικά είναι τα αγάλματα μεγάλων προσωπικοτήτων που κοσμούν τα σοκάκια καθώς και οι δύο πλατείες που υπάρχουν, τόσο η Βυζαντινή όσο και η Οθωμανική, οι οποίες συμπληρώνουν η μία την άλλη φανερώνοντας παράλληλα και την μακραίωνη συμπόρευση των δύο θρησκειών στην περιοχή.